Namaste!

Namaste!

Inmiddels ben ik alweer 5 dagen in Nepal, dus tijd voor een update! Op 23 mei ben ik vanaf Amsterdam via Delhi naar kathmandu gevlogen. Het inchecken ging best soepel, met zakken vol kinderkleertjes en speelgoed ging ik ruim over de toegestane bagage, maar gelukkig begrepen de stewardessen dat het voor een goed doel was en mocht het allemaal mee. In Delhi had ik een 6-uur lange stopover midden in de nacht. Gelukkig hadden ze daar zogenaamde sleeping pods: een klein kamertje met alleen een bed, waar je tegen betaling een aantal uur kan slapen. Voor ik het wist kon ik het vliegtuig instappen op weg naar kathmandu. De vlucht er na toe is fantastisch: je vliegt nl over en langs gebergtes met het annapurna gebergte op de achtergrond. Vanuit de lucht zag je al verschillende tentenkampen staan die opgebouwd zijn na de aardbeving. Ook aangekomen op het vliegveld zie je al restanten van de aardbeving: enorme pakketten van Unicef staan er om nog uitgedeeld te worden. Ik werd opgepikt door een jongen die me vervolgens naar het gastgezin bracht. Hier zal ik 3 nachten verblijven om daarna door te reizen naar pokhara. Het is een enorm aardige familie met twee kindjes: baboo en kripa. Ik heb een eigen kamer met badkamer en balkon! Het is een enorm huis waar ze vaak vrijwilligers verblijven met soms wel 21 tegelijk! Nu alleen niet, ik ben de enige vrijwilliger er is alleen nog een Amerikaanse man die een bedrijf aan het opstarten is. Het huis staat in de wijk Pepsicola; vernoemd naar een donkerkleurig drankje volgens mij ;).

De eerste dag heb ik niet zoveel gedaan, een beetje bijgeslapen, geluncht met Bishal en Angeela; twee mensen van de organisatie en de familie beter leren kennen. De kinderen gaan gaan nog niet naar school en iedereen blijft het liefst thuis. Ze zijn nog steeds erg bang voor meer aardbevingen en dat is ook logisch want dagelijks zijn er nog bevingen te voelen. Ook zij hebben de eerste paar nachten in tenten geslapen na de aardbeving. Nu slapen ze wel thuis maar al een maand lang in de woonkamer en komen ze de wijk niet uit. De kinderen vervelen zich enorm dus ik heb ze vliegtuigjes gegeven waar ze de hele dag mee spelen. Mooi om te zien hoe blij ze daarmee zijn.
De eerste nacht heb ik 11 uur achter elkaar geslapen. Een nachtje doortrekken kan ik helaas niet meer aan ;). Die nacht was er een aardbeving geweest met een kracht van rond 4-5. Iedereen was wakker geworden behalve ik, ik heb er lekker door heen getukt. De volgende ochtend werd ik na een ontbijt van rijst met pittige kip opgehaald voor m'n eerst Nepalese taalles en rondleiding door de stad. Daar zag ik voor het eerst de echte verwoestingen. Veel tentenkampen worden bewoond en veel gebouwen en muren die ingestort zijn. Ook een van de tempels die we bezochten bodnath stupa was voor een deel beschadigd en ze waren hard aan het werk om dat te herstellen. Overal in de stad zie je ook wel dat mensen het leven weer aan het oppakken zijn en dat er weer opgebouwd wordt. Savonds kwam Bishal nog langs. Hij vertrekt voor een aantal dagen naar zijn geboortedorp die zwaar getroffen is door de aardbeving. Samen hebben we kleertjes uitgezocht die hij mee heeft genomen voor de kindjes uit het dorp. Dit kunnen ze goed gebruiken omdat het daar aardig koud kan zijn.
Gisteren heb ik m'n tweede Nepalese les gehad. Daarna wat momo's gegeten (soort dumpling), een echte Nepalese specialiteit. Na een bezoek aan een aantal projecten van VSN (volunteer society Nepal) zoals een weeshuis en een school, ben ik zelf op pad gegaan. Ik heb de taxi gepakt naar Thamel. Thamel is een wijk van Kathmandu waar normaal gesproken veel toeristen zijn. Ik heb er denk ik 4 gezien. En dat begrijp ik ook wel. Op de weg ernaar toe, zag ik al veel meer gebouwen en muren dat was ingestort en in Thamel was het alleen maar erger. Lopen door smalle straatjes en hoge gebouwen om je heen die deels ingestort zijn voelde niet echt goed. Daarom maar terug gegaan naar de hoofdweg. Iedereen verveelt zich want er zijn weinig toeristen, dus heb ik met verschillende mensen wat gekletst en een lekker bakkie Nepalese thee gedronken. Even een simkaart gehaald zodat ik weer kan bellen en daarna heerlijk in de garden of dreams gezeten. Even weg van de drukte van de stad. 
Woensdag werd ik om 6 uur opgehaald om naar pokhara te gaan. Daar ben ik inmiddels aangekomen en zelfs mijn eerste dag al lesgegeven! Enorm leuk en leerzaam maar daar meer over de volgende keer :)

Als laatste wil ik jullie allemaal enorm bedanken voor alle donaties! Echt fantastisch! Ik ben momenteel in gesprek met verschilende mensen hoe we dit geld het beste kunnen besteden en daarvoor zijn we nu een plan aan het maken. Uiteraard ga ik julie direct informeren alshet  plan concreet is. Nogmaals echt super, en voor wat ik nu heb gezien kan het geld op heel veel manieren enorm goed besteed worden. 

Ik houd jullie op de hoogte

Groetjes Renee
Ps: ik heb een video gemaakt van de eerste dagen in Kathmandu, mocht je het leuk vinden om te kijken :)