Laatste dagen in Nepal...

De laatste dagen in Nepal zijn voor mij aangebroken. As donderdag 9 juli vlieg ik van pokhara naar kathmandu om daarna een aantal uren later een vlucht naar Sri Lanka te pakken. De tijd is echt omgevlogen en ik kan wel zeggen dat dit een enorme fantastische, leerzame en indrukwekkende tijd is geweest die ik nooit had willen missen. Het voelt dan ook raar om naar een ander land te vliegen met een andere cultuur, andere mensen en andere gewoontes. Al ga ik er vanuit dat ik me ook daar prima zal vermaken. Maar eerst heb ik nog een aantal dagen hier in pokhara. Deze dagen zal ik gebruiken om van iedereen afscheid te nemen, met zeker in gedachte dat ik ooit terug zal keren en dat ik ze weer ga zien. Dat heb ik aan velen al beloofd en dat wil ik ook zeker waarmaken. 

De laatste dagen op school waren erg leuk. Elke ochtend stonden ze me op te wachten om les te krijgen en ook de tweede klas was er veel vroeger dan nodig was. Soms irritant aangezien ze dan ook al de klas in wilden of van andere kinderen de aandacht gingen trekken. Na twee dagen kwam ik er wel achter dat twee uur les voor de kinderen te lang was om de aandacht erbij te houden. Ik heb de les daarom verkort na anderhalf uur en daarna konden we nog een half uur spelletjes doen. Donderdag was m'n een na laatste dag en de kindjes van beide klassen hadden een farewell party georganiseerd. Ze hadden beide klaslokalen volledig versierd met zelf gemaakte vlaggetjes, bloemen, confetti. Ik moest geblinddoekt de klas binnen komen en op een stoel gaan zitten. Daarna ging de ventilator aan en allemaal bloemetjes vlogen door het klaslokaal. Uiteraard volgde daarna de thika die iedereen wilde geven, dus ik zat wederom weer volledig onder de rode poeder. Daarna kreeg ik zelfgemaakte bloemenkransen en bloemenarmbandjes en verschillende kaartjes met enorm lieve teksten erop geschreven. De dag erna zijn we als afscheid met z'n allen naar het park gegaan, erg leuk hoor maar in m'n eentje 35 leerlingen handhaven die als kleine aapjes overal heen rennen is best lastig en vermoeiend haha. In ieder geval was het een mooie afsluiting van deze mooie tijd. Het weekend heb ik even gebruikt om bij te komen. Met de bus ben naar chitwan national park gegaan waar ik verschillende dieren heb gespot zoals olifanten, neushoorns en krokodillen en natuurlijk even bij geslapen heb. Al kon ik het niet laten om een bus eerder naar pokhara terug te nemen ;).

Op 1 juli was de dag van 'Earthquake and Relief programme' op mijn school. Met een deel van de donaties die ik van jullie heb ontvangen heb ik de dag ervoor alle spullen zoals uniformen, tassen, schriften en schrijfmaterialen opgehaald. In totaal ontvangen 30 leerlingen die slachtoffer zijn geworden van de aardbeving van 25 april deze materialen. Dit zijn kinderen die weinig tot niets meer hebben en hiermee in ieder geval weer naar school kunnen. De ceremonie begon om 8 uur waarbij alle boardmembers, leraren, leerlingen en familie aanwezig  waren.   De lions club had zelfs een spandoek gemaakt met het programma en daarbij mijn naam erop :). Zoals ik al had verwacht ging het erg officieel met verschillende speeches en waarbij belangrijke personen welkom geheten werden (waaronder Karin en ik ;). Na het officiële gedeelte volgde de uitreiking van alle materialen aan de kinderen. Op z'n Nepali natuurlijk dus een lekkere gestructureerde chaos ;). Uiteindelijk was het een mooie ochtend, waarvan ik met een goed gevoel kan zeggen dat jullie donaties op de juiste plek terecht zijn gekomen. Een mooie afsluiter was dat dit project de volgende dag in de Nepalese krant stond! Erg gaaf!
Na deze dag is echt m'n vakantie begonnen. Samen met kaat heb ik trekking gemaakt van 3 dagen met als hoogtepunt een uitzicht vanaf Poonhill op het adembenemende annapurnagebergte. Een Japanner die we tegen kwamen vroeg of we met z'n helicopter mee wilden vliegen naar kathmandu. Daar konden we natuurlijk geen nee op zeggen. Doordat het erg bewolkt was, was het  een enorm enge maar ook fantastische ervaring om met de helicopter tussen alle bergen door te vliegen! En als dat nog niet eng genoeg was, hebben we net de bungy jump toch echt gemaakt!

Living on the edge...?! 

Nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes vanuit Nederland! Erg leuk om wat van jullie te horen. 

Ik ga nog even genieten van m'n laatste weken hier. Tot heel snel! 

Liefs Renee